Nagroda im. Buechnera dla Felicitas Hoppe

Nagroda im. Georga Buechnera jest najbardziej renomowanym wyróżnieniem literackim w Niemczech i przyznawana jest przez Niemiecką Akademię Języka i Literatury. W uzasadnieniu tegorocznego werdyktu napisano, że Felicitas Hoppe, od roku 1996 "w powieściach, opowiadaniach i esejach penetrowała świat hochsztaplerów, odkrywców i nicponi".

"W czasach, gdy literatura coraz bardziej zdominowana jest przez twórców mówiących wciąż o sobie , Felicitas Hoppe ostrożnie zbliża się do tajemnicy tożsamości w sposób wrażliwy i pełny komizmu.

Wręczenie nagrody odbędzie się 27 października 2012 w Darmstadcie. Nagroda dotowana jest sumą 50 tys. euro.

Wychodzi poza rzeczywistość

Felicitas Hoppe, urodzona w 1960 r. w Hameln (Westfalia) mieszka w Berlinie. Studiowała w Niemczech i za granicą m.in. literaturoznawstwo, retorykę, religioznawstwo, italianistykę i rusycystykę. W kręgach literackich określa się ją jako tę, "która w Niemczech najlepiej zmyśla". Także w napisanych przez nią powieściach historycznych i w autobiografii fikcja miesza się z rzeczywistością. Rozgłos zdobyła jej powieść historyczna "Johanna" o Joannie Orleańskiej, podobnie jak autobiografia i relacja z podróży dookoła świata na statku kontenerowym.

Felicitas Hoppe otrzymała już kilka nagród i stypendiów. W bieżącym roku ma gościnną profesurę w dziedzinie interkulturowej poetyki na uniwersytecie w Hamburgu

"Jest dobrym człowiekiem"

Znana jest także czytelnikom polskim. Na rynku dostępny jest "Piknik Fryzjerów", w 2007 ukazała się jej książka "Pigafetta".

Natasza Goerke przedstawiała ją wyczerpująco na łamach "Wysokich obcasów" gazety Wyborczej:

(...) Pisarka Felicitas Hoppe nie jest milionerką. Choć kto wie, może kiedyś będzie: jej książki (zbiory opowiadań i powieści) nie tylko są cenione i nagradzane w Niemczech, ale też - dzięki kolejnym tłumaczeniom - podbijają serca od szwedzkich po tureckie. Co więcej, Felicitas pisze niemal bez przerwy, i to w dodatku, wbrew pozorom, o sprawach całkiem zwyczajnych. Destyluje jednak przy tym powszedniość ze zmory dosłowności i z alchemicznym wyczuciem wyczarowuje z gliny chińską porcelanę. Jej czujność i kapitalne poczucie humoru sprawiają, że smutne nieustannie splata się ze śmiesznym, wredne z dobrym, a paskudne ze wzruszającym. W najgorszym też łotrze dostrzec umie aspekt poczciwości, a w największym świętym aspekt łotra. Łamiąc często reguły przyzwoitości, bezlitośnie obnaża ludzką niedoskonałość - nigdy jednak i nikogo nawet przez moment nie obraża, nie znieważa, nie krzywdzi. Wręcz przeciwnie. Pastwiąc się nad swymi bohaterami, Felicitas czyni z nich postaci wiarygodne, ludzkie i przez to właśnie tak nam bliskie i zwyczajnie sympatyczne. Jak to możliwe? Klucz jest prosty: pisarka ta po prostu jest dobrym człowiekiem, a ludzi o czystych sercach polityczna poprawność nie dotyczy. A wydana wreszcie po polsku 'Pigafetta' w całości to potwierdza."

ag. / Małgorzata Matzke

red.odp.: Bartosz Dudek