Prasa: Wybór Webera, to także dowód zaufania do Niemiec

„Fakt, że Manfred Weber został wybrany przez delegatów EPL 80 procentami głosów, to nie tylko dowód zaufania do kandydata, ale także do jego ojczystego kraju" – uważa „Frankfurter Allgemeine Zeitung”. „Zagorzałe spory o ratunek euro i politykę migracyjną, które w wielu miejscach w Europie ożywiły antyniemieckie resentymenty, nie stanęły temu wyborowi na przeszkodzie. Czy na koniec osiągnie on swój cel, trudno jest dziś powiedzieć. Wybory będą pod koniec maja 2019, a do tego czasu na politycznie wzburzonym kontynencie europejskim wiele może się jeszcze wydarzyć. Poza tym Weber musi nie tylko przekonać wyborców, ale także szefów państw i rządów. Pewne jest jednak, że dobre byłoby to dla Niemiec, gdyby on mógł przejąć Komisję”.

Wybory 2019. Europarlament przed nowym rozdaniem

„Straubinger Tagblatt / Landshuter Zeitung” pisze w tym kontekście: ”Całkowita blokada w Brukseli oznaczać może dla Europy tylko jedno: osłabienie i schyłek. Lecz decyzja w tej sprawie leży tylko i wyłącznie w rękach wyborców. Jeżeli Weber dalej będzie głosił swoje przesłanie z Helsinek z taką pasją i klarownością, być może uda mu się przekonać także tych, którzy już zwątpili w Europę i sądzą, że wyjściem jest powrót do państw narodowych”.

„Badisches Tagblatt” podkreśla, że Europarlamentowi nawet pod koniec kadencji nie udało się samemu dowartościować. „Tak więc faktycznie władza pozostaje w rękach szefów państw i rządów. Wyścig do czołowych brukselskich stanowisk nie obiecuje zbyt wiele napięcia, jak sugerują to uczestnicy. Kontrahent Webera, socjaldemokrata Frans Timmermans prawdopodobnie przegra z kretesem. Od lewej pod adresem Webera nadchodzi krytyka, że nie wyrzuca on z grupy orbanowskiej partii Fidesz. Ale czy taka awantura zmobilizowałaby wyborców? Główne spory toczyć się będą na obrzeżach i trzeba się obawiać, że radykalno-destrukcyjne siły w nowym parlamencie będą jeszcze silniejsze. W porównaniu z tym, mniej istotne jest, czy Weber dostanie to stanowisko w Brukseli czy nie”.

„Die Welt” zaznacza, że „od czasu wprowadzenia euro w Europie panuje wewnętrzna zimna wojna, która zaostrzyła się jeszcze bardziej w kryzysie migracyjnym i nie widać jej końca. Do tego dochodzi jeszcze wewnętrzne i zewnętrzne osłabienie UE, targanej wątpliwościami. Kryzys znaczenia UE przekształcił się w prawdziwy kryzys wartości i zaufania. Obecny szef Komisji Europejskiej Jean-Claude Juncker nie jest winien takiego stanu rzeczy. Ale uosabia on już od dawna te ołowiane lata. Potrzebny jest podmuch świeżego wiatru. A taki mógłby wnieść Manfred Weber, czołowy kandydat EPL w Brukseli. Ten polityk rodem z CSU jest pragmatykiem, który potrafi porwać ludzi, uosabia zaufanie i potrafi być konkretny i skuteczny. Poza tym dobrze by było, gdyby znów od roku 1967 na czele Komisji mógł stanąć jakiś Niemiec”.

„Der Neue Tag” z Weiden podkreśla, że Weber to „rozsądny polityk, starający się o wypośrodkowanie i budowanie mostów. A to ważne umiejętności w chwiejącej się Europie. W żadnym wypadku nie wolno mu jednak stać się miłym wujkiem, który przymykałby oko na wszystkie nacjonalistyczne wyskoki. Niektórzy politycy jego rodzimej partii czapkują autokratycznemu węgierskiemu premierowi Orbanowi i przymilają się do włoskiego nacjonalisty, prawicowego ministra spraw wewnętrznych Matteo Salviniego. Wobec nich trzeba być stanowczym, bo przyjaznymi słowami i wielkimi gestami nie da się powstrzymać ludzi, którzy chcą podzielić Europę”.