Pasja w Ogrodzie Wielkanocnym
6 kwietnia 2012Hermesdorf, w regionie Bergisches Land. To tu ma miejsce wyjątkowa ekspozycja, pokazywana aktualnie w 35 miejscach w Niemczech w okresie wielkanocnym. Wszyscy ją zwiedzają – od grup przedszkolnych, klas szkolnych po emerytów, opowiada inicjatorka, Petra Döhl-Becher, Zwłaszcza cieszy ją fakt, że wielu odwiedzających to nie chrześcijanie, lecz często muzułmanie. Wraz z 25 członkami YMCA (Związek Młodzieży Chrześcijańskiej) zmieniła ona tę parafię ewangelicką na trzy tygodnie w Jerozolimę lat Jezusa. Zwiedzający poznają wydarzenia od Niedzieli Palmowej po Zmartwychwstanie Jezusa. Jego wjazd do miasta, owacyjne powitanie i dalszy przebieg wydarzeń. W niemal autentycznej scenerii.
Ostatnia Wieczerza
Od tej chwili sceneria ciemnieje, jest coraz bardziej ponuro, robi się zimno. Zwiedzający zdają sobie sprawę ze stanu duszy Jezusa Chrystusa. Samotność w Ogrójcu, pytania, kierowane do Boga-Ojca. Bezsilność w obliczu zdrady i pojmania. Półmrok. Sceneria pełna grozy. Broń rzymskich żołdaków, kajdany, naga przemoc. Świeca za kratą to symbol więźnia. Wreszcie – pokazowy proces i wyrok śmierci. Wspaniały tron Poncjusza Piłata symbolizuje pozornie absolutną władzę człowieka. W dźwiękowej scenie dowódca, prowadzący egzekucję, opowiada o tym, co czuje w tej chwili, o tym, jak nagle zdaje sobie sprawę, że ukrzyżował Syna Bożego.
Alleluja!
Dziesiątki kwiatów, kolorowe motyle, szemrające źródełka; to raj, miejsce pełne harmonii. Wielkanoc! Zmartwychwstanie! Wielkanocny ogród w zamyśle YMCA ma na celu dotarcie z przekazem do ludzi, którzy zapomnieli o swych chrześcijańskich korzeniach. Dla innych z kolei ma to być szansa uzmysłowienia sobie przekazu Nowego Testamentu. Dla chrześcijan to okazja do pogłębienia wiary. „Ludzie przyjmują tę ekspozycję z wdzięcznością”, mówi prezeska YMCA, Christine Adolphs. „Czasem po wielu dniach dzwonią ludzie mówiąc, że ów Wielkanocny Ogród ich teraz nie opuszcza”, opowiada Christine Adolphs. I cieszą go słowa pewnego muzułmanina, że nikt dotąd tak jasno i wyraźnie nie powiedział mu, w co wierzą chrześcijanie.
Klaus Krämer, Andrzej Paprzyca
red. odp.: Barbara Cöllen