Merkel dhe Hollande: Një afrim i vështirë

Ata buzëqeshin, bëjnë shaka dhe theksojnë shpesh ngjashmëritë. Në samitin e BE-së në Bruksel para pak ditësh, apo me rastin e festimeve të 150 vjetorit të PSD. Kancelarja konservatore dhe kryeministri socialist sillen jashtëzakonisht miqësorë me njëri-tjetrin. Atmosfera në marrëdhëniet gjermano-franceze është sot me sa duket më e mirë se gjatë muajve të parë të ftohtë të presidencës socialiste në Paris. Vëzhguesit e kishin parashikuar që para zgjedhjeve se Hollande i matur dhe pragmatik mund të bashkëpunojë ndoshta më mirë me Angela Merkelin se sa paraardhësi i saj të hedhur dhe impulsiv Nicolas Sarkozy.

Ofensivë e sharmit gjermano-francez

Dhe megjithatë marrëdhëniet ndërmjet dy qeverive nuk janë shumë, shumë të mira me gjithë miqësinë. Idetë mbi ardhmen e Evropës janë shumë të ndryshme dhe shumë dramatik është zhvillimi i raporteve të forcave. Franca është dobësuar shumë ekonomikisht dhe kështu edhe politikisht, ndërsa ndikimi gjerman në Evropë rritet në mënyrë konstante.

Nëse ekonomia franceze para një dhjetëvjeçari ishte në një nivel me atë gjermane, ajo tani nuk ecën me të njëjtin ritëm. Deindustrializimi dramatik shoqërohet nga një papunësi më e lartë se kurrë më parë në Francë. François Hollande e mori drejtimin në kushte shumë të vështira, ai i premtoi elektoriatit se nën drejtimin e tij do të jetë menjherë gjithçka më mirë. Por një vit pas zgjedhjes së tij ai ka 322.000 të papunë më shumë.

Kriza më e rëndë në Francë

Për krizën në Evropë dhe në vendin shumë socialistë francezë fajësojnë masat e kursimit të vendosura nga Gjermania. Dhe në të vërtetë kancelarja gjermane frenon herë pas here iniciativa politike të Hollande: në çështjen e një bashkimi të borxhit në Evropë, apo në lidhje me rolin e ri të Bankës Qendrore Evropiane (BQE).

Një gjë është e sigurt: Angela Merkel nuk dëshiron momentalisht bashkimin e borxhit dhe as një BQE politike, apo programe afatshkurtra investimesh. Ajo është e bindur se Franca si partneri më i rëndësishëm i Gjermanisë do ta marrë veten vetëm me ndihmën e një reforme të gjërë strukturore, një reforme si ajo që organizoi paraardhësi i saj Gerhard Schrëder në vitin 2010.

Qeverisje me një parti të përçarë

Edhe pse Hollandes ka vlerësuar disa herë kohët e fundit reformat e shtetit social të kancelarit socialdemokrat gjerman, një program i ngjashëm reformues nuk duket ende në horizont në Paris. Përkundrazi, francezët e perceptojnë presidentin e tyre si një hezitues pa autoritetin e duhur, politika e të cilit është e pavendosur dhe kontradiktore. Rënia e autoritetit duket edhe në mediat franceze, që e paraqesin presidentin si "Monsieur faible" ("zotëria i dobët) dhe në të njëjtën kohë theksojnë rolin e padiskutueshëm udhëheqës të kancelares në Europë. Kështu rritet trysnia, sidomos nga partia e tij, që ai të "japë" më në fund dhe të mundësojë një ndryshim politik majtas në Francë dhe në Europë..

Nervozitetin në kampin socialist në Paris e tregon debati në lidhje me kongresin e socialistëve për politikën evropiane në mes të qershorit. Në një dokument të brendshëm denoncohet "patundshmëria egoiste" e kancelares gjermane. Ndërkohë pasazhet, që akuzonin Gjermaninë janë hequr, por zemërimi ndaj politikës së kursimit të kancelares nuk njeh kufi tek shumë socialistë.

Koncepte të ndryshme për të ardhmen e Europës

Koncepte të ndryshme për të ardhmen e Europës janë ato, që bllokojnë deri tani një iniciativë për të cilën është rënë dakord më parë. Edhe pse Merkel und Hollande në festimet për 50 vjetorin e traktiatit të Elizesë deklaruan se deri në fund të majit do të përpilojnë propozimet e përbashkëta për të ardhmen e bashkimit monetar, ao nuk kanë për t'u bërë në kohë. Negociatorët nuk kanë mundur të bien dakord der tani.