Boje "elfa" brane Bosanci, Turci i Brazilci!

Na Svetskom prvenstvu Nemačka će igrati i protiv Srbije. Zamislite sledeću, itekako realnu, početnu postavu pancera: Nojer – Boateng, Tašči, Aogo, Mertezaker – Kedira, Trohovski, Ozil, Podolski – Kakau, Klose. I, šta onda?

U ovoj imaginarnoj startnoj ekipi čak je devet igrača (svi osim golmana Nojera i štopera Mertezakera) s onim što se u nemačkoj naziva „migracijski bekgraund“. Oni potiču iz inostranstva. Oni su deca doseljenika. Na klupi sede još dva fudbalera, čiji se porodični koreni nalaze u nekoj drugoj zemlji: Marin i Gomez. Ovih jedanaest igrača potiče iz ukupno osam zemalja.

Helmut iz Sao Paola

Jedna od najvećih nemačkih nada na SP-u je stanoviti Helmut. To je nadimak napadača Kakaua, rođenog u brazilskom Sao Paolu. On je u Nemačku stigao pre deset godina – kao član jedne grupe koja je plesala sambu. Svoj prvi fudbalski ugovor potpisao je u nižerazrednom klubu iz Minhena. I igrao tako dobro da su ga zapazili i velikani iz Bundeslige. „Helmut“ danas nosi dres VfB Štutgarta – i zarađuje milione. 2009. uzeo je nemačko državljanstvo, a danas kaže rečenice poput ove: „Srećan sam što me Nemačka adaptirala. Moj mentalitet je – nemački.“

Roditelji drugih igrača iz aktuelnog nemačkog kadra potiču iz Bosne i Hercegovine, Turske, Gane, Tunisa, Španije, Nigerije i Poljske. Ali njihovi sinovi odlučili su se za Nemačku. S orlom na grudima (grb Nemačkog nogometnog saveza, DFB-a) oni kreću u pohod na četvrtu titulu prvaka sveta.

„… svejedno je odakle potičeš“

Marko Marin se rodio u Bosankoj Gradišci (BiH). Kad su mu bile samo dve godine, roditelji su uzeli decu i pobegli iz ratnog vihora u Frankfurt na Majni. Verderov dribler se ipak odlučio za nemački, a ne BiH-dres. Otac Marija Gomeza potiče iz jednog malog mesta u španskoj provinciji. Lukas Podolski, Miroslav Klose i Pjotr Trohovski rođeni su u Poljskoj, kao deca su se preselili u Nemačku. Otac Džeroma Boatenga je državljanin Gane, a otac Samija Kedire Tunižanin. U venama Denisa Aogoa teče i nigerijska krv. Roditelji Serdara Taščija i Mesuta Ozila u Nemačku su došli kao turski gastarbajteri.

„Mi smo jedan tim. Svejedno je odakle potičeš, mi svi želimo uspeh!“ To su reči Samija Kedire.

DFB je vidno ponosan. Tim selektora Joakima Leva je najbolji dokaz koliko sport može doprineti integraciji doseljenika u nemačko društvo. „Sport je fantastičan alat za socijalnu integraciju“, izjavio je pre nekoliko dana na jednom predavanju u Nemačkoj predsednik Međunarodnog olimpijskog odbora Žak Rog.

Fudbal je i u Nemačkoj i mnogim drugim zapadnim zemljama (Francuska, Holandija) zaista avangarda kad se radi o poboljšanju životnih okolnosti (pretežno) siromašnijih doseljenika. Fudbal je za mnoge dečake i devojčice iz tih krugova šansa za ostvarivanje uspeha, za sticanje materijalne sigurnosti. Fudbalom se može baviti svako, pa i deca porodica koje nisu imućne – za razliku od nekih drugih (skupljih) sportskih disciplina.

Uz sve himne na račun integrativne snage sporta, ne smemo da zaboravimo da su pre samo četiri godine tamnoputi nemački reprezentativci Džerald Asamoa i Patrik Ovomojela bili meta odvratnih rasističkih napada – koji su kasnije bili i predmet sudskog procesa.

Nemačka – doseljenička zemlja

Prema aktuelnim brojkama nemačkog Zavoda za statistiku, u Saveznoj Republici je u 2008. svaki peti stanovnik (od oko 82 miliona) imao tzv. „migracijski bekgraund“. Od otprilike 16 miliona tih ljudi, najviše ih (skoro tri miliona) potiče iz Turske.

Na vrhu liste najbrojnijih doseljeničkih zajednica su državljani bivših jugoslavenskih republika (najviše ih je iz Srbije, Hrvatske i BiH).

Autor: Srećko Matić
Odg. urednik: Jakov Leon