Tajni rat SAD u Nemačkoj

Najnovija otkrića novinara javnog servisa NDR i lista Zidojče cajtung uzburkala su nemačku javnost. Prema saznanjima ovih medija, agenti američkih tajnih službi (CIA, NSA, Sikret servis, Ministarstvo za domovinsku zaštitu) u Nemačkoj neometano rade; iz američkih vojnih baza u Nemačkoj se koordinišu napadi bespilotnim letilicama u Somaliji; američki agenti proveravaju putnike svih letova na Frankfurtskom aerodromu i po svom nahođenju im zabranjuju da ulaze u avione; u finansiranju gradnje američkih vojnih baza u Nemačkoj učestvuje i nemačka država i to stotinama miliona evra poreskih obveznika itd. Sve se to dešava uz saglasnost i saradnju nemačke vlade ali bez ikakvog učešća parlamenta. Američkoj strani se ova otkrića nimalo ne dopadaju - ambasada SAD, doduše, još nije direktno komentarisala navode NDR i Zidojče cajtunga, ali je saopštila da je reč o „čudovišnim tvrdnjama i optužbama.“

CSC – važan i javnosti nepoznat partner

Dva pomenuta medija su sredinom novembra počela sa objavljivanjem serije članaka praćene mnogobrojnim tabelama i dokumentima objavljenim na internetu. U prvoj fazi, Zidojče cajtung je pisao o tome da nemačka vlada već godinama održava „sumnjive poslove“ sa američkom firmom CSC. Reč je o koncernu koji važi kao jedan od najvažnijih partnera američkih tajnih službi (učestovao i u izradi špijunskih programa koje koristi NSA). Minhenski dnevnik piše da je jedan od ogranaka CSC bio upleten u akciju u kojoj je 2004. godine Nemca Kaleda el Masrija otela CIA (skandal koji je pratio i DW) „Od 2009, nemačke filijale CSC su od vlade u Berlinu dobile narudžbe vredne 25,5 miliona evra.“ To su bili zadaci poput programiranja računarskih „trojanaca“ kojima se služi nemačka policija, ili uspostavljanja mreže šifrovane komunikacije među članovima vlade. Firma je umešana i u najnoviji projekat postavljanja interne nemačke mreže elektronske pošte koja je navodno nezavisna i sigurna od nadzora.

Firme sa širokim spektrom aktivnosti

CSC nije jedina firma koja radi na takav način. Tu su i firme SOSi, Caci, Mekolej-Braun. SOSi se bave računarskom podrškom američkoj armiji u Evropi, propagandnim radom, vrbovanjem ljudi u Avganistanu pomažu u proceni bezbednosne situacije, a u SAD obučava agente FBI tehnikama kontrašpijunaže. NDR i Zidojče cajtung imaju saznanja da su saradnici firme Caci učestovali u mučenju zatvorenika u ozloglašenom američkom zatvoru Abu Graibu u Iraku. I ta firma nudi svojim klijentima sve moguće usluge na planu špijunaže. Njeni ljudi i danas u Nemačkoj prisluškuju telefonske razgovore i presreću internet-komunikaciju. Firma Mekolej-Braun takođe ima širok spektar aktivnosti, od inženjerskih usluga u oblasti vazduhoplovstva pa do kibernetičke bezbednosti. Američke tajne službe, prema informacijama NDR i Zidojče cajtunga, uz pomoć takvih firmi kontrolišu i kontejnere u nemačkim lukama, pa čak smeju i da određuju šta sme da se utovari na neki brod a šta ne.

Nepoznate finansijske obaveze nemačkih građana

„Američka vojska je“, piše Zidojče cajtung, „dobro sakrivena u gotovo 3000 strana nemačkog budžeta. Tako je nemačka vlada između 2003. i 2012. godine platila milijardu evra na ime subvencija za američke objekte u svojoj zemlji (u kojoj je trenutno stacionirano 43.000 američkih vojnika.) „Tako nemački poreski obveznik doprinosi postavljanju američke vojne strukture za tajni rat“, prenosi ovaj list i objašnjava da je osnov za to ugovor Savezne Republike Nemačke i SAD iz 1975 o gradnji američkih objekata – ABG. Prema tom ugovoru, Amerikanci smeju sami da grade samo manje objekte i zgrade sa posebnim zahtevima na planu bezbednosti. Sve ostalo radi nemačka država. Ugovor nalaže da Amerikanci u potpunosti nadoknade sve troškove gradnje. Ali oni to ne čine – kao u slučaju nove vojne bolnice u Vajlerbahu koju Amerikanci žele da završe do 2018. Pomenuti mediji pišu da će američka vojska platiti troškove projektovanja i planiranja gradnje od oko 43 miliona evra. Realni troškovi iznose 170 miliona; razliku od 127 miliona će platiti nemačka država. Ona inače plaća i socijalnu pomoć civilnim službenicima američke vojske koji su posle povlačenja trupa ostali bez posla, kao i odštetu za materijalnu štetu koju načine američki vojnici ili vojno osoblje (recimo u saobraćaju) – za takve troškove je u budžetu Nemačke za 2013. predložena suma od 56 miliona evra.

Dve državne vlasti u Nemačkoj

To su samo neka od mnogih otkrića lista Zidojče cajtung i javnog servisa NDR koja oni prezentiraju javnosti ovih dana. Veliki novinarski tim je istraživao ovu temu dve godine. To istraživanje nema nikakve veze sa otkrićima odbeglog američkog informanta Edvarda Snoudena. Nemački projekat je počeo kada je novinarima zapela za oko čudna pojava pri posmatranju Guglovih karti na internetu (Google maps): oni su, naime, našli mnoga mesta koja su na toj karti „zamagljena“ ili su na karti prikazane šume kojih u stvarnosti jednostavno nema: tu se u stvarnoti nalaze objekti američke vojske. Rezultati istraživanja, čak i pre nego što su kompletno predstavljeni javnosti, vrlo jasno otvaraju pitanje suverenosti Nemačke, kojom se u jednom od pratećih tekstova pozabavio i komentator Zidojče cajtunga. On je konstatovao da „nacionalna država nije mrtva, ali je demistifikovana“, i dodao: „U Nemačkoj očigledno postoje dve državne vlasti: najpre nemačka, i to u formi koju su joj dali ugovori EU i drugi, a pored nje postoji i američka, u formi koja nije tačno poznata. U Nemačkoj postoji bogato iskustvo sa sistemom dve vlasti koje postoje jedna pored druge: vekovima su to bili najpre car i papa, a zatim država i crkva.“

Pripremio: Saša Bojić
Odgovorni urednik: Ivan Đerković