Umetnost i integracija

Danica Dakic rodjena je 1962.godine u Sarajevu, gde zavrsava osnovno i srednje obrazovanje, kao i likovnu akademiju. Pocetkom osamdesetih dolazi u Beograd na postdiplomske studije a nakon dve godine odlucuje se na dolazak u Nemacku:

-Nakon Beograda, imala sam dilemu da li se vratiti u Sarajevu ili ici dalje. Odlucila sam se doci u Njemacku jer je akademija u Dizeldorfu tada za mene bila jako privlacna jer je Boyce bio tu a bila sam veliki fan njegovih radova. Iskustvo Njemacke i migracije je od mene napravilo umjetnika. Sve sto se desavalo narednih godina na nasim prostorima promijenilo je moj zivot i shvatanje umjetnosti a sve je dobilo i neku novu dubinu i vaznost.

Nakon tri semestra napusta akademiju u Dizeldorfu i prelazi u samostalne umetnike, a to je i period kada pocinje eksperimentirati sa dijaprojekcijama i projekcijama sa svetlom . Svoju prvu postavku ima 1997godine. u Sarajevu:

-Za vrijeme rata nisam izlagala jer se nisam osjecala psihicki sposobna za tako nesto a i nije bilo vrijeme za izlaganje. Ova izlozba u Sarajevu radjena je u saradnji sa Soros centrom a posle rata taj centar je postao moja druga kuca. Pored mene bilo je jos par umjetnika koji su bili privuceni tom energijom koja se stvarala oko centra tako da smo se uvijek rado vracali i radili u Sarajevu.

Sam odlazak u Sarajevo ocenjuje kao kljucni za svoj daljni umetnicki razvoj:

-Sve to bilo je vrlo inspirativno, od pronalazenja i svrstavanja sebe u taj novi prostor a stvaralo je i novu motivaciju za rad. Dakle, bio je to rad i na samom sebi, sta smo, cega se sjecamo, sta nas je oformilo, sta nas je promijenilo.To je bio jedan proces, koji koliko da je bio ljudski bolan, umjetnicki je bio jako produktivan.

Projekti “The Wall, “Autoportret”,”Glamocko kolo”,”Die Riegirung” i “Role Taking -Role Making” u narednih nekoliko godina formiraju je kao umetnika i fokusiraju na problematiziranje migracije:

- Iskustvo migracije je vrlo bitno za moj rad ali i uopste, posto zivimo u jednom vremenu gdje se brzo pomjeramo i gdje se stvari vrlo brzo mijenjaju. Dosta radim sa pojmovima identitet i domovina s tim da ja sve to posmartam kao neku vrstu konstrukcije, dakle to nisu stvari koje su dane i postoje same po sebi nego je to nesto sto mi stvaramo i konstruisemo. U mom radu su jezik i ljudski glas veoma bitni i cine gradju mojih radova. Svi moji koncepti su bazirani na vezi izmedju onoga sto vidimo i cujemo sto nije uvijek kompatibilno, sto se moze shvatiti i kao neka vrsta politicke poruke. Dosta mojih radova su video i zvucne instalacije kao i filmovi i fotografije i u svim tim radovima se provlaci jezik i glas kao osnova identiteta.

U poslednjih desetak godina njene postavke videla je publika sirom sveta: od Njujorka i Majamija pa preko Barselone, Beca, Istambula ili Sarajeva. Za ovo leto sprema novi projekat dok ce krajem avgusta u Dizeldorfu publika imati priliku videti njenu postavku starih radova:

- U okviru izlozbe Talking pictures, koja ce biti odrzana od avgusta do novembra ove godine u Dizeldorfu u „K21- Kunstsammlung“, bice prikazan moj film „Role taking- role making“ kao i fotografije nastale u tom periodu , a sama izlozba ce se baviti nekim teatarskim elementima u savremenoj filmskoj i video produkciji.