Rus Kommersant gazetesi, Ukrayna'da muhalefetin protesto eylemlerine ve iktidar mücadelesine ilişkin yorumunda şu görüşlere yer veriyor:
“Kiev'de şiddet eylemleri ve hükümet binalarına saldırılar düzenleyen asiler Devlet Başkanı Viktor Yanukoviç ile muhalefet liderleri arasındaki görüşme sürecini tehlikeye atıyorlar. Ülke olağanüstü hal durumuyla karşı karşıya. Oysa ki Kiev’de iktidarda oturanlar ciddi tavizler vermeye hazırlar. Protesto dalgasının tüm ülkeye yayıldığı şu günlerde Yanukoviç muhalefetle bir anlaşmaya vararak, sorumluluğu paylaşmaya çalışıyor. Ancak muhalefetin devlet başkanına baskıları azaltma konusunda acelesi olmadığı görülüyor. Ukrayna’da muhalefetin hedefi, en az yükümlülükle mümkün olan en fazla tavizi koparabilmek.”
Liberal Slovakya gazetesi Sme, Ukrayna'daki demokratik muhalefetin çözülmesi zor görünen bir çıkmaz içinde olduğu görüşünü savunuyor.
“Ukrayna’da demokrasi yanlısı muhalefet çifte baskı altında. Bir yandan Devlet Başkanı Yanukoviç’in hükümete katılın çağrısını reddetmesi ve böylece inanırlığını koruması gerek. Öte yandan barışçıl bir uzlaşmaya varılamaması muhalefet içindeki radikalleri güçlendiriyor. Gerçi radikaller de Yanukoviç’e karşılar ama demokratik bir Ukrayna'dan yana değiller. Şiddetin daha da artmasından başka sundukları bir şey yok.”
Hollanda gazetesi De Telegraaf,Mısır'daki askerî yönetimin lideri Abdülfettah El Sisi’nin beklenen devlet başkanlığı adaylığı konusunda şunları yazıyor:
“Mursi’ye karşı yapılan askerî darbeden bu yana halk arasındaki popülaritesi devasa boyutlarda olan ve dün alelacele mareşalliğe terfi eden El Sisi şüphesiz seçimin ilk turunu alabilir. El Sisi ülkede daha fazla istikrar sağlamak için yaptıklarından dolayı büyük itibar görüyor ve sadece onun Müslüman Kardeşler’e bağlı ‘teröristlerle’ baş edebileceğine inanılıyor. Körfez ülkelerinden gelen para sayesinde ülkesinin içinde bulunduğu sefaleti gizleyebilir. Ancak turistlerin ve yatırımcıların Mısır’a dönüş yapmasına sadece onun da gücü yetmeyecektir. Şimdilerde El Sisi ile ordunun kendisi de topun ağzına gelmiş durumda. Bu nedenle ülkenin en güçlü kurumlarından olan ordu, popülaritesinden çok şey yitirme tehlikesiyle karşı karşıya. Tıpkı, Mübarek’in devrilmesinden sonra askerlerin kısa süreyle iktidara geldiği dönemde yaşandığı gibi…”
Sol liberal İtalyan gazetesi La Repubblica ise Tunus’ta yeni anayasanın kabulü çerçevesinde kaleme aldığı yorumda, Tunus’ta Arap Baharı’nın hâlâ varlığını sürdürdüğü, bunun da ülkedeki kadınların ve genç kuşağın lehine olduğu görüşünü savunuyor:
“Tunus'ta kabul edilen yeni anayasa ‘Arap Baharı’ndan kalen tek değerli parça niteliği taşıyor. Bu hareket Mısır’da başarısızlıkla sonuçlandı, Suriye’de iç savaşa dönüştü, Libya’da ise aşiretler arasında kargaşaya yol açtı. Tunus’ta üç yıl önce ilan edilen ve oradan tüm diğer Arap ülkelerine yayılan demokratik hareket ise varlığını bu ülkede devam ettiriyor. Zira Tunus, Mısır’daki gibi hem kışlalara, hem de ulusal ekonominin yarısına sahip, egemen bir askerî zümre bulunmuyor. 1956 yılında bağımsız Tunus'u kuran Habib Burgiba, iktidar yıllarında askerin güçlü bir yapıya kavuşmasını istemedi ve ülkenin Fransız sömürgesi yıllarında geçerli olan bazı cumhuriyetçi ilkelere de bağlı kaldı.”
© Deutsche Welle Türkçe
Derleyen Çelik Akpınar
Editör: Ercan Coşkun