Alman gönüllüler ordusunun “yeşil hanımları”
5 Mayıs 2009
Almanlar, gönüllü faaliyetleri severek yapıyor. Ülke genelinde 16 yaşın üzerindeki her üç kişiden biri, gönüllü işlerde ve en çok spor ve gençlik dernekleri, çevre dernekleri ve kiliseler için çalışıyor.
Ancak hastanelerde de onlara sıklıkla rastlamak mümkün. Kendilerini “Yeşil Hanımlar” olarak adlandıran ve sağlık alanındaki faaliyetleriyle dikkat çeken grup da Almanya'daki gönüllüler ordusuna mensup.
“Yeşil Hanımlar” fikri, 1960’lı yıllarda ABD’de ortaya çıkmış ve zamanla Almanya’daki bütün büyük hastanelere yayılmış.
Her ne kadar derneğin adında "Hanım" ifadesi yer alsa da üyeler arasında "Beyler" de var.
Almanya genelinde 10 binin üzerinde Yeşil Hanım ve Bey, hastalara hizmet ediyor; Onları dinleyip, hikâyeler anlatıyor ve sohbet ediyorlar.
30 yıllık gönüllü hizmet
“Die Grünen Damen” yani "Yeşil Hanımlar", hastaları ve ziyaretçileri, salonun kapısında karşılaşıyor.
Bu gönüllüler, yeşil gömlekleriyle hemen göze çarpıyor. 30 yılı aşkın süredir Wittenli Yeşil Hanımlar, artık Witten Protestan Hastanesi’nin "olmazsa olmazları" arasında yer alıyor.
Grup, o zamanlar Ingrid Kreuder tarafından kurulmuştu. Hâlâ Yeşil Hanımlar’ın yöneticisi olan Kreuder, şunları söylüyor:
“Ev hanımıydım ve sonra 1976’da burada göreve başladım. Bana bunu yapmak isteyip istemeyeceğim soruldu. Yeşil Hanımlar'ın hizmetleri Düsseldorf'ta biliniyordu. Dönemin Almanya Dışişleri Bakanı'nın eşi olan Bayan Schröder vermişti bize imkânı. Bu tür hizmetleri ABD'de görmüş. Burada da başladık ve daha sonra diğer şehirlere de yayıldı. Biz Kuzey Ren Vestfalya Eyaleti’nde bu gönüllü hizmeti sunmaya başlayan ikinci hastanedeydik.”
Görev yardımseverlere de hayat veriyor
Ingrid Kreuder, şu anda 81 yaşında ve hastanedeki Yeşil Hanımlar arasında en yaşlı olanı.
Ancak dinç görünümüyle yaşını hiç belli etmiyor. Kreuder, bu onursal görevin, kırışıklıkları düzelterek yaşlanmayı önlediğine inanıyor.
Ekiplerinde 40 gönüllü yardımsever bulunuyor. Gruptaki en deneyimli gönüllülerden biri de eski bir muhasebeci olan 68 yaşındaki Ingrid Westerhoff:
“Annem o zamanlar hastanedeydi, fakat başka bir hastanede. Özellikle felçli hastalarla ilgilenecek personelin yetersizliğinden dolayı nasıl bir sıkıntı içinde olduklarını gördüm. Sonra kendi kendime şunu söyledim: Eğer vaktim ve fırsatım olursa, çocuklarım büyüyüp evden ayrılınca, hastanede yardımcı olmak adına bir şeyler yapabilirim. Sonra buraya başvurdum ve çok iyi uyum sağladım."
Hastalarla iletişim kuruyorlar
Yeşil Hanımlar, haftada bir ya da iki kez hizmet veriyorlar. Aslında yaptıkları işin, hastaların gerçek bakımıyla pek bir ilgisi yok.
Bazıları kurye görevi görüyor, diğerleri muayenelerde eşlik ediyor. Kimi gönüllü, hastalarla yürüyüşe çıkıyor, yemek yemelerine yardımcı oluyor ve hastane kütüphanesini işletiyor.
Ama tüm gönüllülerin yaptığı en önemli iş, hastaları dinlemek ve onlarla dertleşmek…
Çünkü doktor ve hemşirelerin her zaman hastalarla konuşacak yeterli zamanı olmayabiliyor.
Hastalarla iletişim ve sohbet oldukça önemli, çünkü özellikle yaşlı insanlar ilgiye daha çok ihtiyaç duyuyor. Hastalandıklarında yalnızlıkları daha fazla ortaya çıkıyor.
Yeşil Hanımlar'ın yoğun olarak ilgilendikleri hasta gruplarının başında göçmen kökenliler geliyor.
Özellikle Almancaya çok fazla hâkim olmayan Türk hastalar için hastane günleri daha bir zor geçiyor.
Fakat Witten’daki Protestan Hastanesi'nde bu sorun da aşılmış durumda. Zira burada üç Türk kökenli gönüllü çalışıyor.
Türkler de Yeşil Hanımlar arasında
Fahriye Bolulu, 23 yıldan beri bu hastanede görev yapıyor. Bolulu, sadece Witten'de değil, tüm Kuzey Ren Vestfalya Eyaleti’nde görev yapan Yeşil Hanımlar arasındaki ilk Türk.
Bolulu, şöyle konuşuyor: “Önceleri, sadece kadınlar dedim. Ancak erkekler, ’Bizim de yardıma ihtiyacımız var’ dedi. Burada yaşayan ilk göçmen kuşağın çok fazla dil problemi vardı. Tercümanlık yapmak zorundaydım. Günümüzde bu artık sorun olmaktan çıktı. Ancak yine de sohbet etme ihtiyacı duyuyorlar. Bir kaç yıl sonra, Almanlara da yardım etmeye başladım.“
Yeşil Hanımlar arasına katılabilmek için, bazı önemli meziyetlere sahip olmak gerekiyor.
Zira bu onursal görevi yürütebilmek için, insanları sabırla dinleyebilmek ve yardım etmeyi sevmek şart.
43 yaşındaki Şirin Sarı da ancak bu sayede hastalarla iletişimin başarılı olabileceğini inanıyor:
”İlkokul çocukları için sanat kursları veriyorum. Ders saatlerim çok az. Bu nedenle hastanede bir şeyler yapabileceğimi düşündüm. Ağır hastaların kaldığı 5’inci koğuştayım. Onları ziyaret edip konuştuğumda ve biraz daha motive ettiğimde, tekrar hayata dönüyorlar. Bu, benim de kendimi daha iyi hissetmemi sağlıyor.”
Naja Baeva / Başak Sezen
Editör: Murat Çelikkafa