Görünmez işçiler...

Alman Dışişleri Bakanlığı’nın Doğu Avrupa ülkelerine vize kolaylığı sağlaması kaçak göç konusunu da gündeme getirdi. Almanya’daki sayıları 1 milyon olarak tahmin edilen kaçak göçün iki türü var: Pasaportsuz ya da herhangi bir başka belgesi olmadan Almanya’ya gelip çalışanlar ya da turist vizesi ile Almanya’ya gelip çalışanlar.

Üç aylık turist vizesine sahip Doğu Avrupa ülkeleri vatandaşları sadece biraz daha iyi yaşamak için para kazanmakla kalmıyor, aynı zamanda kısa süreli istihdam ihtiyacına cevap veriyorlar. Doğu Avrupalı kadınlar ve erkekler, mevsimlik işlerde ve ev hizmetlerinde aranan işçiler. Erkekler sonbahar ya da ilkbaharda ürün toplama işlerinde çalışırken, altı haftalık çalışma sonucu kendi ülkelerinde kazandıklarının kat kat fazlasını kazanarak geri dönüyorlar. Genellikle çiftliklerdeki barakalarda kalan, kendi pişirdiklerini yiyen bu işçilerin fazla masrafı da olmuyor.

Kadınlar ise daha çok hasta ve yaşlı bakımı ya da ev temizliği gibi işlerde çalışıyorlar. Bu kadınların üç ay sonra memleketlerine dönmeleri gerektiğinde yerlerine kardeşleri, yakın akrabaları ya da arkadaşları geliyor. Böylece söz konusu iş belli bir çevre tarafından paylaşılıyor ve kadınlar da ailelerinden üçer ay ayrı kalıyorlar.

Dikkat çekmeden yaşıyorlar

Kaçak işçilerin özelliği ise görünmezlikleri, daha doğrusu dikkat çekmemeleri. Son derece düzenli yaşayıp, kurallara uyuyor, iyi giyinip, dil öğrenerek dikkat çekmemeye çalışıyorlar. Çalıştıkları yerlerde ya da işverenin kiraladığı evlerde kalıyorlar. Sigortaları olmadığı için hastalanmamaları gerekiyor.

Buna rağmen, hastaneye gitmek zorunda kaldıklarında genellikle kendi ülkelerinden doktorları tercih ediyorlar. Kısacası ihtiyaçlarına cevap verecek bir ağ oluşturuyorlar, birbirlerinin yeteneklerinden yararlanıyorlar. Gerekirse bir haftalığına memleketten davet ettikleri kuaföre bakımlarını yaptırıyorlar. Yakalanmaları hem kendileri hem de çalıştıkları kişi açısından cezai işleme yol açacağı için görünmez olmak zorundalar.

Tehlikeli bir yaşam

Kaçak işçiler her ne kadar sorun yaratmadan yaşamaya çalışırsa çalışsın, birçok sorunla karşı karşıyalar. Kötü koşullarda çalıştırılmak bunların içinde en hafifi. Ücretleri ödenmeden kapı dışarı edilenler, baskı ve tacize, hatta tecavüze maruz kalanlar, hastalanınca sokağa atılanlar, kiliseleri ve sosyal yardım kuruluşlarını da harekete geçirdi.

Zor durumda kalan kaçaklara yardım etmek, insani görev ama aynı zamanda suç. Kiliseler ve sosyal yardım kurumları asgari insani yardımı yerel yönetimlerin üstlenmesini ve kaçak göçmenlere yardımın suç olmaktan çıkarılmasını istiyorlar.