رسول خادم و غلامرضا محمدی، تفاوت‌های دو سرمربی
۱۳۹۰ اسفند ۵, جمعه
وقتی رسول خادم پس از هشت سال دوری به کشتی بازگشت، ابتدا تصور می‌شد که او قصد دارد ایفاگر نقشی نظارتی باشد؛ همان جایگاهی که پیش از او در اختیار محمدعلی صنعتکاران بود.
غلامرضا محمدی نیز بر پایه همین گمان، در نخستین اظهار نظر درباره بازگشت خادم گفت: «با حضور رسول خادم به عنوان مدیر تیم‌های ملی، دوران طلایی در انتظار کشتی ایران است. حضور او فرصتی مغتنم برای کشتی ایران است. بازگشت دوباره‌اش را به فال نیک می‌گیرم».
اما در کمتر از یک هفته وقتی متوجه شد که دیگر سرمربی تیم ملی نیست و خادم قصد دارد از او به عنوان یکی از کمک‌مربیان استفاده کند، با دیدگاهی کاملاً متفاوت نسبت به مصاحبه قبلی درباره بازگشت خادم به کشتی گفت: «دور بودن ۱۰ ساله خادم از کشتی و عدم آشنایی با کشتی روز جهان، ضربات جبران‌ناپذیری به پیکر این ورزش وارد خواهد کرد. نحوه ورود او یک توهین و بی‌احترامی بوده و ظلم در حق من و همکارانم است».
محسن کاوه، دستیار اول محمدی، نیز گفت: «رسول خادم در اظهارات خود به دنبال بازی با مردم و فریب‌دادن آن‌ها است. این مردم فریب‌دادن‌ها دیگر نخ‌نما شده. من دلیل این تغییرات را به هیچ وجه درک نمی‌کنم. نگران نحوه چیدمان حجت الله خطیب در فدراسیون کشتی هستم و عاقبت خوبی هم برای این فدراسیون نمی‌بینم».
حالا با گذشت ۴۰ روز از فعالیت کادر جدید، مهم‌ترین پرسش‌ها نزد برخی علاقمندان کشتی این است که آیا موفقیت تیم ملی ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا به میزبانی کره جنوبی را باید به نام کادر جدید نوشت، یا این موفقیت حاصل تلاش کادر قبلی است؟
شکست یا پیروزی احتمالی در المپیک لندن نیز از حالا با همین پرسش مواجه است. برای رسیدن به پاسخ‌هایی با ضریب خطای پایین، باید توانایی‌ها و نقاط ضعف هر دو گروه و کارنامه‌ای که به جا گذاشته‌اند را بررسی و آن‌ها را با هم مقایسه کرد.
عملکرد ۴ ساله محمدی
غلامرضا محمدی زمانی هدایت تیم ملی ایران را برعهده گرفت که این تیم در المپیک پکن با شکست سنگینی مواجه شده بود. ستاره‌ها یکی پس از دیگری حذف شده بودند و فقط مراد محمدی توانسته بود یک مدال برنز را نصیب خود کند.
محمدی گام اول را در مسابقات جهانی ۲۰۰۹ دانمارک به خوبی برداشت؛ مدال‌های رنگارنگی هم نصیب ایران شد. گرچه عده‌ای از کار‌شناسان کشتی معتقد بودند در نخستین سال پس از المپیک همه تیم‌های صاحب سبک جهان نو نوار می‌شوند و جوانگرایی می‌کنند، اما ایران با کمترین تغییرات نسبت به پکن در مسابقات جهانی دانمارک شرکت کرد.
نتایج ضعیف ایران در مسابقات جهانی ۲۰۱۰ مسکو تا حدودی صحت انتقاد کار‌شناسان را تأیید کرد. اما پس از آن باز هم تیم ملی روی دور موفقیت افتاد. درخشش در بازی‌های آسیایی گوانجو نشانه‌ای آشکار از روند رو به رشد کشتی ایران بود. اوج درخشش تیم غلامرضا محمدی نیز مسابقات جهانی ۲۰۱۱ استانبول بود که ایران تا جام قهرمانی تار مویی بیش فاصله نداشت.
سماجت در میدان‌دادن به حسن رحیمی علیرغم شکست‌های متمادی او از جمله نکات مثبت در کارنامه محمدی است؛ اعتمادی که منجر به درخشش رحیمی در استانبول شد.
البته انتقاداتی نیز به عملکرد محمدی وارد بود. برخی کشتی‌گیران بنا به دلایل مختلف از فهرست سفید کادر فنی تیم ملی خارج می‌شدند. جمال میرزایی، سعید ابراهیمی و پرویز هادی کشتی‌گیرانی بودند که در مقاطع مختلف، علیرغم سوابق خوب، با نگرش مثبتی از کادر فنی مواجه نشدند.
رضا یزدانی نیز صرفاً به خاطر عدم همراهی تیم ملی در آمفی تئا‌تر از همراهی تیم ملی در مسابقات جهانی ۲۰۱۰ مسکو خط خورد. اوج این اختلافات در ماجرای مراد محمدی بروز کرد و منجر به خداحافظی کاپیتان تیم ملی ایران شد.
عدم پشتوانه‌سازی در فوق سنگین یا ناتوانی در رفع نواقص فنی برخی از ملی‌پوشان نیز از دیگر انتقاداتی بود که به غلامرضا محمدی وارد می‌شد.
تغییر جهت در ۴۰ روز
رسول خادم و همراهان اصلی‌اش – علیرضا رضایی و محمد طلایی – حرکت خود را از نقاطی آغاز کردند که از نگاه برخی از کار‌شناسان، نقاط ضعف کادر قبلی محسوب می‌شد.
خادم ابتدا در برنامه زنده‌ای در شبکه تهران صداوسیما به انتقاد از حضور کادر فنی تیم ملی در رقابت‌های لیگ پرداخت. در گام بعدی هم فهرست معناداری را برای جام "یاشاردوغو" به میزبانی ترکیه برگزید.
در این فهرست نام کشتی‌گیرانی که به نظر می‌رسید مغضوب کادر پیشین بودند نیز گنجانده شده بود. از قضا بهترین نتیجه را نیز جمال میرزایی گرفت که روابط او و کادر فنی پیشین با نوسانات فراوانی همراه بود.
اعمال تفکرات کادر فنی جدید در فهرست رقابت‌های قهرمانی آسیا نیز مشهود بود. اتفاقا باز هم مثل جام یاشاردوغو، بیرون‌مانده‌ای از دایره تصمیمات کادر قبلی خوش درخشید: پرویز هادی در فوق سنگین روی سکوی شماره یک آسیا ایستاد.
مهدی تقوی نیز که در لیگ به محمد نادری باخته بود، پیشرفت محسوسی در میزان آمادگی‌اش نشان داد و روی سکوی قهرمانی قرار گرفت.
تیم ملی ایران در شرایطی با ۵ طلا، یک نقره و یک برنز در رده نخست آسیا ایستاد که سال گذشته فقط یک طلا گرفته و رقابت بر سر قهرمانی را به ازبکستان واگذار کرده بود.
رسول خادم نیز با انتقاداتی مواجه است. او اصرار دارد از رضا لایق، دوست صمیمی خود، در کادر فنی تیم ملی استفاده کند. منتقدان حضور لایق در کادر فنی تیم ملی بر این باور هستند که او قابلیت هدایت در سطح تیم ملی را ندارد و در کره جنوبی نیز شکست مسعود اسماعیل‌پور مقابل رقیب هندوستانی‌اش، تا اندازه‌ای متاثر از صدور رهنمودهای اشتباه از کنار تشک بود.
مهدی رستم‌پور
تحریریه: پارسا بیات