010211 Frankreich Bauern
5 Şubat 2011
Jean Marie 50 yaşında. Fransa'nın İsviçre sınırında bulunan Doubs'ta (Du) yaşıyor. Masa başında dirsek çürüten birçok kişi, gün sonunda kent trafiğiyle boğuşmak yerine, Jean Marie'nin 40 ineğini ahıra götürmeyi tercih ettiğini söyleyebilir. Ancak Jean Marie'nin hayatı annesini kaybettiğinde adeta cehenneme dönmüş. Ahırın temizliği, hayvanların beslenmesi, ineklerin sabah akşam sağılması...
Bir yerden sonra işlere yetişememeye başladığını belirten Jean Marie "Bitmek bilmeyen bir döngü… Kabus gibiydi. Bir sonraki günü düşündükçe uykularım kaçıyordu. Tükenmiş, 69 kiloya kadar düşmüştüm. 'Ne yapmalıyım' diye düşünmeye başladım. Aklımdan intihar planları geçmeye başladığında eşimi karşıma alıp konuştum. Eşim beni bir doktora görünmeye razı etti. Doktor da bana her şeyi bir kenara bırakmamı söyledi. Ancak herkes benim kadar şanslı değil. Yolun aşağısında oturan bir çiftçi kendini astı. Bir arkadaşımsa başına kurşun sıkarak intihar etti. Bunun nedenini anlamak hiç de zor değil, zira o yapayalnızdı" açıklamasını yapıyor.
Jean Marie başta çiftliğini satmak zorunda kaldığına üzülse de hâlâ hayatta olduğu için kendini şanslı hissediyor. Ona göre bugün burada olmasının nedeni hayattaki tek desteği olan eşi.
Çiftlikler ardı ardına kapanıyor
Geçtiğimiz 30 yıl içinde Fransa'da 300 bin mandıra ve koyun çiftliği kapandı. Bunda makineleşmenin önemi büyük. Ancak birçok çiftçi de Jean Marie gibi bir noktadan sonra zor şartlara dayanamayıp çiftliğini kapatmayı seçiyor.
Öte yandan Besançon Üniversitesi profesörlerinden Dominique Jacques çiftçilerin omuzlarında çok büyük bir baskı bulunduğuna işaret ediyor. Jacques "Çiftliğinizi çocuklarınıza aktarabilmek için başarılı olmak zorundasınız. Başarısız olursanız kuşaklardan beri taşınan mirasa ihanet etmiş oluyorsunuz. Sırf o da değil, kırsal yaşama ihanet ediyorsunuz. Çünkü siz ilgilenmezseniz burasıyla başka ilgilenecek kimse yok ve biliyorsunuz ki bakımsız kalacak. Üzerlerindeki baskı inanılmaz" şeklinde konuşuyor.
Çiftçilere psikolojik destek
Mesleğini devam ettirmek isteyen bazı çiftçilerse yardım alma yoluna gidiyor. Bunlardan biri de Philippe. Philippe işler rayından çıkmaya başlayınca bir terapi grubuna katılmış. Ona göre özellikle kırsal kesimde yaşayan erkekler tüm sorunlarını içlerine attıkları için intihar oranlarının bu kadar yüksek olması hiç de şaşırtıcı değil. Philippe "İlk buluşmamızda 25 kişi vardı. Ama bunlardan sadece 4'ü çiftçiydi. Çok kötü ama konuşma sırası onlara geldiğinde ne diyeceklerini bilemediler. Bu birçoğumuzun ortak sorunu… Derdimizi anlatmayı beceremiyoruz" diyor.
Fransa'nın bazı bölgelerinde en azından telefonla yardım almayı düşünen çiftçiler için alo intihar hatları oluşturuldu.
© Deutsche Welle Türkçe
John Laurenson / Çeviri: Banu Ertek
Editör: Nihat Halıcı