در خطرناکترین کشور برای مادران، روز مادر تجلیل شد
۱۳۹۹ خرداد ۲۴, شنبه
مادران که آسیب پذیرترین قشر از هرگونه تحولات ناگوار و ناامنی، در افغانستان به شمار می روند، تنها آرزوی رسیدن به صلح و آرامش را در سر می پرورانند. از نظر آنان، به حقیقت پیوستن این آرزو، گره گشای همه مشکلات خواهد بود.
در بسیاری از کشور های جهان دومین یکشنبه ماه می را به عنوان روز مادر به رسمیت شناخته اند و این روز را تجلیل می کنند. کانگرس ایالات متحده امریکا روز نخست ماه می را به عنوان روز مادر نام گذاری کرده است.
در ایران تاریخ تولد حضرت فاطمه، دختر پیامبر بزرگ اسلام را به عنوان روز مادر جشن می گیرند.
اما مردم در افغانستان روز بیست و چهارم ماه جوزا را به عنوان روز مادر از سال های دور نام گذاری کرده و بسیاری شهروندان این کشور، از این روز بزرگ داشت به عمل می آورند.
با گذشت هر روز، تجلیل از روزهای مناسبتی به ویژه روز مادر در شبکه های اجتماعی نیز پر رنگ تر بازتاب میابد.
مرتبط: سرنوشت بازماندگان حمله مرگبار بر زایشگاه کابل چه شد؟
کاربران افغان در شبکه های اجتماعی با دنیای از عشق و لبخند روز مادر را به مادران شان تبریک گفته و شماری هم با دادن هدیه و گل از مادران شان قدر دانی کرده اند.
امسال شماری هم تصاویر مادران شان را در صفحات رسانه های اجتماعی به نشر رسانده اند. یکی از کاربران فیسبوک نگاشته است:«نمی دانم معنی واژه مادر را در کجا جستجو کنم، در پاکی اشک، در گرمای خورشید و یا در بزرگی آسمان؟ فقط می گویم مادر روزت مبارک.»
شماری از افغان ها نه تنها در داخل افغانستان بلکه در خارج این کشور هم، این روز را گرامی داشته اند.
در عین زمان، برخی از مدافعان حقوق زنان می گویند که هزاران مادر در افغانستان اند که تا هنوز از حقوق اساسی خود بی خبر اند چه رسد به این که از روز مادر و زن آگاهی داشته باشند.
مرتبط: ناجی و ناجیان نوزادان بی سرپرست حمله خونین در کابل
روز مادر در حالی در افغانستان تجلیل می شود که این کشور یکی از خطرناک ترین محل برای مادران شناخته شده است.
ماه گذشته مهاجمان به بخش ولادی ـ نسائی شفاخانه ۱۰۰ بستر دشت برچی حمله کردند و در این حمله دست کم چهل تن را به شمول نوزادان و زنان باردار کشتند و زخمی ساختند. از این حمله ۱۸ نوزاد بی مادر برجا ماند.
فیروزه عمر، مادری است که ساعاتی پس از این حمله شتابان به شفاخانه رفت و به چند نوزادی که مادران شان را از دست داده اند، شیر داد. خانم عمر در گفتگو با دویچه وله افزود:« امید وارم که دیگر هیچ مادری در افغانستان داغ فرزند خود را نبیند، فرزندی بی مادر نشود و صلح پایدار حاکم شود.»
افزون بر فیروزه عمر، همه خانم ها به ویژه مادرانی که فرزندان و همسران شان را از دست داده اند، بیشتر از دیگران تشنه صلح و امنیت اند.
در نوار تصویری که کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان به مناسبت روز مادر در این کشور نشر کرده، خواست های شماری از مادران داغدار این کشور بازتاب یافته اند.
سعیده یکی از زنان که همسرش را از دست داده است می گوید که تشنه صلح است.
مریم مادر دیگری که بغض گلویش را میفشارد، می گوید «مهاجر شدم چهار کودک دارم، دولت کمک کند، طالبان جنگ نکنند ما از جنگ خسته شدیم .»
ضیا گل مادری که چندین فرزندش را درجنگ از دست داده است، گفت :« اگر فرزندانم کشته شده اند من طرفدار صلح و آرامش هستم.»
افزون بر جنگ در افغانستان، مشکلات فرهنگی و سنتی نیز فرا راه مادران قرار دارند. به گفته بسیاری از فعالان حقوق زنان هرچند همه مادر را مقدس و قابل حرمت می دانند، اما این تقدس در بسیاری موارد تنها در گفتار و متن ها است.
به گفته آنان، حتی برخی از شهروندان تحصیل کرده این کشور از بردن نام مادران شان در محضر عام خود داری می کنند و هنگام مرگ، نام زنان و مادران را بر سر مزار شان نمی نویسند.